Ooit had ik een meisje lief
ik was toen nog erg jong
maar toch had ik dat meisje lief
een meisje die zo mooi zong
ze was zo wijs
zo slim
zo goed
zo mooi
zo puur
en ook zo zoet
ze kuste me wel honderd keer
haar hart was van het puurste goud
Ik wist toen de waarde ervan nog niet
de waarde die ik verloor
de waarde van de liefde die ik kreeg
de liefde kwam van haar
een lange tijd verstreek...
toen zag ik haar weer
en toen ik naar haar keek
zag ik, ze was nogsteeds
zo wijs
zo slim
zo goed
zo mooi
zo puur
en ook zo zoet
en toen wist ik wat ik verloren had
de oorzaak was ik zelf
daardoor zit ik nu in een gat
de oorzaak ben ik zelf
ik zit nu met een gebroken ziel
een gebroken blik
en een gebroken sleutel
wachtend, op een tweede kans.