Ontroostbaar….
Ontroostbaar….
Niet wetend wat ik moet zeggen.
Als woorden tekort schieten.
Ik voel me machteloos.
Als je ontroostbaar bent.
Ik sluit me in je armen.
Om je hart te verwarmen.
Zodat je weet.
Dat ik je niet vergeet.
Niet wetend wat ik moet zeggen.
Als woorden tekort schieten.
Ik voel me machteloos.
Als je ontroostbaar bent.
Ik sluit me in je armen.
Om je hart te verwarmen.
Zodat je weet.
Dat ik je niet vergeet.
Reacties op dit gedicht
| schoolisleuk100: | Maandag, maart 12, 2007 07:15 |
| Mooii , Zeer mooii , Prachtig ! |
|
| jantje maan: | Donderdag, februari 15, 2007 22:01 |
| zo diep intens droef troost knuf liefs marc |
|
| erje: | Donderdag, februari 15, 2007 17:59 |
| als je er bent kan al troostend werken je hoeft niet altijd wat te zeggen velen hebben op zo`n moment verdriet en zoeken dan een schouder bij elkaar, sterkte liefs erje |
|
| *Lind@*: | Donderdag, februari 15, 2007 14:51 |
| Woorden zijn soms overbodig een arm op een schouder kan al heel veel doen! Liefs Linda |
|
| M@rcel: | Donderdag, februari 15, 2007 12:36 |
| stilmakend mooi.. Knuffie M@rcel |
|
| hiljaa: | Donderdag, februari 15, 2007 10:41 |
| dit is lief! knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||