Tranen
jouw tranen
vallen op de grond
jouw tranen
wensend dat je niet meer bestond
je huilt zo hard als de regen
en toch verberg je ze zo goed
soms kun je er niet meer tegen
en wil je hier niet zijn
je huilt
wanneer niemand dat ziet
alleen in bed en in de regen
wanneer de regen op jou giet
die grote tranen
vol verdriet
hoe kan ik ze nou stoppen
als niemand het ziet
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Woensdag, oktober 17, 2012 15:28 |
| Zoo herkenbaar. Heel mooi verwoord! Liefs, | |
| Imbroglio.: | Donderdag, februari 15, 2007 20:50 |
| Herkenbaar gevoel, ik ben het met Augustijntje eens. Alhoewel het soms nog steeds moeilijk is, als iemand alles zo wegstopt.. Sterkte, liefs x |
|
| Augustijntje: | Donderdag, februari 15, 2007 09:53 |
| niet iedereen hoeft ze te zien.. jij ziet ze, jij weet dat ze er zijn. Jij kan ze proberen te helpen,een luisterend oor lijkt me een goede start. mooi geschreven x! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: simple mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||