weg van hier...

mijn wonden zijn de diep voor woorden

heb geen enkele toevlucht meer

er is teveel dat de tijd niet kan wegvegen

teveel waaraan ik elke keer herinnerd word

het valt me gewoon te zwaar

ik heb mijn best gedaan

maar tevergeefs...

ik voel mij al heel mijn hele leven alleen

niks kan mij nog redden nu...

wanneer jij me nodig had, was ik er elke keer voor je

ik heb je tranen weggeveegd en mijn armen om me heen geslaan

maar waar ben je nu? nu, wanneer ik je het meest nodig heb

de gedachte alleen al dat je me verlaten hebt

het doet me zo ontzettend veel pijn

laat me gewoon wegglijden uit het leven

het leven dat voor velen symbool staat voor vreugde en liefde

2 onbekende woorden die langzaam zijn weggeveegd

waar is mijn hart heen gegaan?

versteend en gebroken doorheen de jaren

het warme in mij voor eeuwig uitgedoofd als een kaars

een kaars die de koude wind niet heeft overleefd

mijn verlossende tijd is aangekomen

ik ben hier niet meer, niet meer bij jou en niet meer op aarde

ik heb alleen geleefd en zal ook alleen heengaan

geen mooie herinnering meer over

alleen maar tijden van leegte en verwerking

verwerking doorheen de jaren

eigenlijk mijn duisternis nooit verwerkt gekregen

altijd maar gedaan alsof

meedogenloze tijden zijn nu gepasseerd

geen schuldgevoelens meer

het spijt me aan al mijn dierbaren

het spijt me aan iedereen die me liefhad; zoals mijn ouders

het pijnigt mij enorm dat ik het niet kan uitleggen

mijn overwoekerende gevoelens namen mijn hoop in

als een blaadje, stillaan aan het verdorven...

de hoop om ooit nog liefde te krijgen en te kunnen geven

was stillaan verloren...

ik weet dat jullie genoeg liefde probeerden te geven

en het is jullie gelukt.

enorm jullie best gedaan voor mij

het spijt me dat ik de laatste jaren zo in mij zelf leefde

het gelukkig zijn was slechts schijn

een gebroken glimlach op een versteend gezicht

argwaan was nergens te bespeuren

het deed me goed zo...te weten dat jullie om mij gaven

nog één laatste iets dat ik jullie wil zeggen

het spijt me