Vandaag, precies een week geleden lag ik daar.
Huilend & me afvragend of dit wel echt was wat ik wou.
Ik kon nog terug, maar ik wist dat dat ook niet de juiste optie was.
Een pilletje om rustig te worden, maar ik voelde me depressief.
Bij de o.k. toen het infuus erin ging, heb ik mn laatste tranen gelaten.
De laatste keer dat jij bij me was, & dat je nog in me buik zat.
Vandaag, precies een week later, zit ik hier.
Met tranen over mn wangen & me afvragend of jij nu wel echt gelukkig bent.
Was dit echt de juiste keuze die ik heb gemaakt?
Pilletjes om rustig te blijven, die slik ik nu ook.
Elke dag, by alles wat ik doe, denk ik aan jou.
Hoe het zou zijn als jij hierbij zou zijn.
Volgende week ben ik jarig, eindelijk 'volwassen'.
Je 18de verjaardag MOET je vieren, zegt iedereen.
Maar ik kan het niet, & ik heb er ook geen behoefte aan.
Ik vind het echt zo erg dat jij er niet bij kan zijn.
Vandaag, precies een week geleden was het de laatste keer dat je in mn buik zat.
Maar er zal nooit een laatste keer komen dat ik je meedraag in mn hart.