Lijdsaam.
Ik voel hoe mijn naakte lichaam doorwarmd wordt
ik zie zweet parelen op mijn huid
buiten vormt regen luchtbelletjes in plassen
dromen stelend, vernietigend. Als de tijd.
ik zie zweet parelen op mijn huid
buiten vormt regen luchtbelletjes in plassen
dromen stelend, vernietigend. Als de tijd.
En ach, het was goed, geweldig zelfs
maar schijnbaar niet voor mij
nu leiden lijden wordt en écht pijn doet
heb ik maar één dag nodig om te vluchten
maar schijnbaar niet voor mij
nu leiden lijden wordt en écht pijn doet
heb ik maar één dag nodig om te vluchten
En ik voel niet langer, ik voel alles
een vormeloze steen, loodzwaar op mijn borst
ondefiniëerbaar. Ik huil niet
ik traan, redenen te over, ik weet niet waarom
een vormeloze steen, loodzwaar op mijn borst
ondefiniëerbaar. Ik huil niet
ik traan, redenen te over, ik weet niet waarom
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Vrijdag, februari 16, 2007 23:09 |
| het is heel bijzonder maar ook intens verdrietig, sterkte liefs Cobie |
|
| H.J.: | Vrijdag, februari 16, 2007 23:03 |
| ondefinieerbaar mooi. kusss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||