Hoe ze vloeit
Er kruipt iets uit haar lichaam in een bocht
naar de kant, zonder lijn in zijn lichaam
is het rechter dan de rest, dood wat danst.
Ze kronkelt tussen alle huid, zoekt een weg
om te zwemmen; treden zonder trap op haar
rug en het oog dat knielt voor kneuzingen.
Ze legt haar hoofd in haar pijn en voelt
hoe hij haar vult, een zwakke schakel maakt
in haar ketting van zwart goud en waterogen.
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Vrijdag, februari 16, 2007 23:21 |
zo vol kan verdriet zijn... vooral je laatste strofe vind ik subliem! liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||