Zoals ineens de hemel openscheurd,
beloftes van iedere boomtop zingen,
mijn hart zich opent
voor de nieuwe lente.
Juist de klop op de deur,
die prachtige, lege lach,
mijn alles staat op springen.
Waar voor ik zou willen sterven,
of toch niet... nee laat maar.
Maar zo onzinnig leeg,
ik heb alles losgelaten,
mijn leven verlangt
naar een eeuwige lente.