4 jaar uit het oog verloren, maar nooit uit mijn hart,
nu dan toch weer contact, het voelde eerst verward.
Herinneringen die terugkomen,
Antwoorden op die jonge dromen.
Daardoor nu een afgesloten zaak,
Jij die me nu als een goede vriend aan het lachen maak(t).
Blij ben ik nu, dat ik alles met je kan delen,
Zoiets gebeurt niet velen.
Een plek ergens in mijn hart is nu volledig weg,
Dat is de plek van al die jongens is wat ik zeg.
Nu pas echt het gevoel dat ik volledig verder kan,
En dan echt volwassen worden dan.
Met een paar hele goede vrienden om mij heen,
En mijn schat erbij, voel ik me echt niet alleen.
26-7-2006
Auteur: Danielle Smit | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 17 februari 2007 | ||
Thema's: |