ik kan je de liefde niet geven die je wenst te hebben

het spijt me

ik kan gewoon mijzelf niet blootgeven

het verleden staat nog vers in mijn geheugen gegrift

kan het niet loslaten

hoe kunnen anderen van mij houden als ik niet eens om mezelf geef

wil niet dat er iemand nog liefde aan mij verspilt

heb het allemaal niet nodig

laat me gewoon mijn eigen ik zijn

probeer me niet te redden

het spijt me zo dat ik je in een illusie deed leven

dat ik je het gevoel gaf om verliefd te zijn

weet gewoon dat ik het allemaal haat

gewoon allemaal verrot wil slaan

waarom ben ik op de wereld gekomen

waarom doen mensen alsof ze van me houden

heb ze niks om terug te geven, geen liefde of vriendschap

voel me gewoon ontzettend nutteloos

wil zo graag iedereen helpen, iedereen die wat goedheid toont

het spijt me zo aan alle mensen die ik vriendinnen noem

mensen die toch lijken te luisteren naar mijn gezever

die me trachten te helpen en het voor zich houden

ik weet het gewoon allemaal niet meer

wil ook geen hulp meer en zal er ook geen vragen

het helpt allemaal niks meer

ben te veel in mezelf gekeerd

tracht nu mijn fouten te proberen op te lossen

en niet meer anderen lastig vallen als ik zeg dat ik het moeilijk heb

niet meer anderen om nutteloze hulp vragen

ben gisteren weer een ontzettende oen geweest

mijn emoties niet onder de controle kunnen houden

de alcohol die vloeide was er te veel aan

ben mezelf beginnen kloppen, motten, bonken, slaan…

blijkbaar hadden ze het weer door dat ik daar zat

opgesloten in het kleine wc hokje

ineengekropen als een geslagen hond

haatte het weer dat iedereen het nu weer wist

wil ze het gewoon niet laten weten, maar kan er echt niet aan doen

het spijt me zo dat ik niet normaal kan zijn

dat je geen trots kan hebben om mij

het spijt me als je je schaamt om mij

een meisje dat haarzelf snijd voor haar gevoelens te uiten

allemaal krassen op haar arm

het spijt me dat ik zo lelijk ben

waarom geef je dan ook verdomme om me

waarom laat jij me jouw een kans geven

doe verdomme klotig tegen me

ik zal het wel begrijpen

laat me gaan

laat me gewoon gaan met mezelf te verachten..

het spijt me

ik kan niet meer