Groei
Zacht streel jij door mijn haren - jij kent ze nog
van rood naar blond, van blond naar bruin en
kort naar lang. En ook ik heb jou
zien groeien, van een ventje
naar een man
Je ogen staan iets wijzer nu, je spreekt met
dure woorden. Je denkt over de hypotheek,
de toekomst, trouwen en ik weet
vanaf dag één wilde ik al
bij jou horen
Mijn lief, ik zou je kunnen tekenen en
geen moedervlek zou missen. Geen
stukje van jou dat ik niet ken en waar ik
niet verliefd op ben en wie zou zeggen;
'zij zijn één', die zou zich
niet vergissen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||