het mesje
wat aan twee kanten snijdt
harakiriet Japanner de buik
steeds klieft het in twee
wil niet voelen dat het lijdt
kelen vilt het in één stuik
zoals Mozes velde een zee
een tragiek van alle tijden
broeders bindt het met bloed
het kerft schrijnend in vlees
het is vlijmscherp te benijden
lafheid scheidt het van moed
en laat mij kermen van vrees
harakiriet Japanner de buik
steeds klieft het in twee
wil niet voelen dat het lijdt
kelen vilt het in één stuik
zoals Mozes velde een zee
een tragiek van alle tijden
broeders bindt het met bloed
het kerft schrijnend in vlees
het is vlijmscherp te benijden
lafheid scheidt het van moed
en laat mij kermen van vrees
Reacties op dit gedicht
| Melodramatically: | Maandag, februari 19, 2007 00:52 |
| Laat de lafheid de angst zijn en de angst de redding.. Alles gebeurd voor een reden.. De tijd geeft je redenen.. Liefs, |
|
| Anton van Amerongen: | Maandag, februari 19, 2007 00:37 |
| Hoi kleinmeisje, bedankt voor je opmerking. Liefs terug, Anton |
|
| kleinmeisje: | Maandag, februari 19, 2007 00:34 |
| mooi geschreven,maar ook tragiek komt eruit naar voren.liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||