Rode Ogen
Ogen zwart omrand rood door lopen
Tranen niet te stoppen ze blijven maar komen
Intens verdriet het lichaam schokt
Die klap deed pijn net als die schop
Maar is niets bij de pijn daar diep in je hart
Gekrengd tot het diepst in je ziel
Door slaap wordt je over maant
Je gaapt maar geeft niet toe
Slapen wil je maar zoekt bescherming
Als een foetus rol je ineen
En zoekt bescherming onder een warme deken
Denkend en zoekend naar een reden
Waarom jou dit is aangedaan
Antwoorden krijg je niet
Dus denk je dat jij de schuldige bent
Denk niet wat heb ik verkeerd hebt gedaan
De schuldige ben jij niet
Want jij was nog een onschuldig kind
Dat met liefde moest worden omringd
Jij deed niets verkeerd
Christa
Reacties op dit gedicht
| michris: | Donderdag, januari 31, 2002 23:19 |
| Lieve Christa, Je hebt een moeilijk onderwerp gekozen, maar goed neergezet. Hier spreekt nog een getergde ziel. miefs, michris |
|
| Sheena: | Dinsdag, januari 29, 2002 17:25 |
| Stil ....... mooie woorden die raken tot op het diepst van de getergde ziel .... Sheena |
|
| Jet van keken: | Dinsdag, januari 29, 2002 17:02 |
| een kind is daar nooit schuldig aan, maar zo voelt het voor het kind wel,helaas. Heeft tijd nodig, voordat ze het schuldgevoel, bij de dader neerleggen. Mooi gedicht,Christa. Liefs Jet |
|
| Benjamin de Rooy: | Dinsdag, januari 29, 2002 16:40 |
| herkenning...ja... maar voor wie dit ook is, het is niet jou schuld! dat moet je inzien wil je verder komen. sterkte. knufff Ben |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||