Als zonnestralen mijn gezicht strelen
en mijn benen over de rand van het balkon bungelen
rest mij enkel de vraag, waarom ik zou vragen?
Het gevoel hebbende dat alle wensen vandaag
uit zullen komen omdat het mijn dag zal zijn,
echter tevreden met de grote hoop die ik heb.
Noem het exhibitionistisch dat ik doe wat in me op komt,
vind het goed bekeken dat ik niks meer hoef,
maar laat mij blij zijn met het leven dat ik leef.
Want vanaf deze verre doch overbrugbare afstand
heb ik de mogelijkheid je sproeten te tellen,
mijn geld te voelen en mezelf te zien, mijn stukje hemel.