Psychologische test ( verhaal )
Vandaag heb ik een gesprek gehad met mijn psychiater,
want èèn keer per week ongeveer heb ik een gesprek.
Die gesprekken zijn er omdat ik gestopt ben met therapie,
ik moet nu wachten op een ander soort therapie.
Dat zal worden èèn hele dag per per week,
ik moet alleen nog even wachten tot de intake.
We hebben het er tijdens het gesprek over gehad hoe het met mij gaat,
ik vertelde het gaat echt met ups en downs.
Zo voel ik me dagen goed en zo weer ineens is alles zwart,
en verander ook veel met het denken zoals het wonen.
Ik merk ook dat ik gewoon gek van mezelf word
omdat ik zo kwa stemming verander steeds en dat maakt me verdrietig en boos.
Vertelde dat ik wel goede afleiding heb zoals bij riann zijn en haar helpen,
en dat ik daar toch ondanks alles rust vind en veel liefde en warmte.
Hij vond het goed zoals ik het deed en toch probeer te blijven staan,
Toen kwamen naar een half uurtje praten over van alles en nog wat op een test,
ik moet een psychische test weer ondergaan.
Dat houdt in dat ze gaan kijken in hoeverre ik borderline heb omdat je verschillende borderliners hebt,
ik schrok er heel erg van en ben er erg boos over geweest.
Wilde het niet meer aanhoren dat woordje,
terwijl ik weet hoe erg of minder erg het is het hoord bij mij.
Alleen omdat het dan een naam heeft maakt me verdrietig en bang,
maar ook hoe het zal aflopen kan het niet meer veranderen alleen maar hoe ermee om te gaan.
Ik weet onderhand wel dat ik een bordeliner ben,
maar het acepteren ervan kan ik nog maar niet.
Ook mijn inteligentie gaan ze onderzoeken daar,
wat kan ik aan en wat kan ik niet meer aan kan of hebben.
Ook zullen ze weer over mijn verleden willen praten en over het hier en nu,
het lijkt wel of alles weer overnieuw moet gaan doen ook al zal het in mindere maten zijn.
Ik zit er heel erg tegen op en gewoon zo bang voor mijn eigen veiligheid,
maar ook weet ik dat het allemaal moet voor mijn toekomst wat ik nog zal beleven.
Er zullen aantal gesprekken komen en vele papieren vragen wat ik zal moeten beantwoorden,
en ze zullen ook kijken wat nu de echte goede behandeling voor me zal zijn.
Ik dacht naar een jaar vechten en knokken zoals een maand opnamen en acute deeltijddagbehandeling en die negen
maanden van vier hele dagen therapie dat ik wel beter zal moeten zijn,
maar het lijkt wel of ik nog steeds bij het begin sta en dat er geen einde aan komt meer.
gesprek was vorige week maandag geweest
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Dinsdag, februari 20, 2007 07:17 |
| je hebt zeker al veel bereikt! knufleifs--hiljaa-- |
|
| anneke van dijk: | Dinsdag, februari 20, 2007 07:15 |
| je hebt heus heel veel bereikt! liefs, namasté, an |
|
| sanuye: | Dinsdag, februari 20, 2007 00:57 |
| Het begin is inmiddels ver weg..... kijk eens terug!! Liefs, mij |
|
| dichterbij: | Dinsdag, februari 20, 2007 00:28 |
| houdt vol, dan komt er echt verandering sterkte en een lieve groet |
|
| mobar: | Dinsdag, februari 20, 2007 00:26 |
| Sterkte Tulpje, ik ben zelf ook in afwachting voor een gesprek met een psychiater vanwege mijn borderline. Moed houden, groetjes. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||