Misselijkheid drijft in mijn lichaam
Spanning overheerst mijn hoofd
Ik heb geen zin om te vertellen
Dat ik even niet meer kan
Dat ze mij gewoon
Even met rust moet laten

Van binnen schreeuw ik
Dat ze haar kop moet houden
Dat ze mij met rust moet laten
Ik gewoon even geen zin heb
Om erover te praten
Maar ik het eigenlijk
Toch wel even aan haar kwijt wil

Waarom lig ik toch steeds overhoop
Met mijn gevoelens
Waarom kan mijn hoofd
Niet voor 1 keer
Op 1 lijn zitten
Met mijn gevoel

Laat me gewoon met rust
Dat heb ik even nodig
Ik kan geen enkele inspanning meer verrichten
Of de wereld begint met draaien
Of mijn maag keert zich om
Wanneer vind ik die rust
Waar ik zo naar verlang
Laat me nou even met rust
Al is het maar voor even