wit satijn
Het kindje ligt heel stil
opgebaard in wit satijn.
En ik vraag mij af:
sterven, doet dat pijn?
En wie...
wie zal hem nu vertellen
over Klein Duimpje en de reus?
Wie leert hem fietsen of voetballen?
Wie kuist er nu zijn neus?
's Nachts bij bange dromen,
wie zal er naar zijn bedje komen?
Zijn moeder zou hem willen voelen,
nog even, op haar schoot.
Ze heeft zoveel van hem gehouden
en toch ging hij dood.
Het kindje ligt heel stil
opgebaard in wit satijn.
Een pop die niet spelen wil,
een pop van porselein.
opgebaard in wit satijn.
En ik vraag mij af:
sterven, doet dat pijn?
En wie...
wie zal hem nu vertellen
over Klein Duimpje en de reus?
Wie leert hem fietsen of voetballen?
Wie kuist er nu zijn neus?
's Nachts bij bange dromen,
wie zal er naar zijn bedje komen?
Zijn moeder zou hem willen voelen,
nog even, op haar schoot.
Ze heeft zoveel van hem gehouden
en toch ging hij dood.
Het kindje ligt heel stil
opgebaard in wit satijn.
Een pop die niet spelen wil,
een pop van porselein.
Reacties op dit gedicht
| Wieca: | Woensdag, december 09, 2009 12:01 |
| Heb hier geen woorden voor. Heel mooi geschreven. | |
| liesbeth vanwezer: | Dinsdag, maart 05, 2002 20:37 |
| heel mooi ,aangrijpend gedicht , geen enkel woord is te veel juist gepast en niet te overdreven klasse!! |
|
| Jos Leus: | Woensdag, januari 30, 2002 08:04 |
| Wow Stefanie, ik ben echt onder de indruk... een prachtig gedicht over een moeilijk onderwerp... heel knap gedaan ! | |
| 11je: | Dinsdag, januari 29, 2002 19:35 |
| maar het kindje fonkeld zachtjes voorbij de grote sterren pracht en in alle kleine dingetjes laat het kindje weten dat er wordt gewacht! een pijnlijk gedicht( voor mij) maar heel teder geschreven liefs 11je |
|
| ~Marina~: | Dinsdag, januari 29, 2002 19:26 |
| ik vind het heel mooi.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stefanie De Walsche | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||