NACHT
Nacht
De takken,
zwaar van slaap,
sluiten het pad
met donker af.
Het is al laat.
De lichte trippels
van de muis,
geven de nacht
een licht geruis.
Het oehoe
van de uilen,
vermengt zich
met het huilen,
van de wolven
in het bos.
De fee,
kijkt samen
met de prins,
naar flonkerende
sterren.
Hun gezichten,
warm verlicht
door manestralen,
reiken naar omhoog.
Een ster verschiet
en beiden, elkaar
in de ogen kijkend,
doen een wens.
Voelbaar tikt
zijn hart
haar liefde
door zijn bloed.
Hij kust
haar blanke hals.
Haar ogen blij verrast,
als hij, heel teder
naar haar lichaam tast.
Manestralen strelen
hun bewegingen.
Zij worden een
in liefde en gebaar.
Zijn eindelijk
een paar.
Het bos ruist
zachtjes in de nacht.
Vertelt het sprookje
aan de bomen.
Er gaan weer
kinderen komen.
WIL MELKER
20/09/2000
De takken,
zwaar van slaap,
sluiten het pad
met donker af.
Het is al laat.
De lichte trippels
van de muis,
geven de nacht
een licht geruis.
Het oehoe
van de uilen,
vermengt zich
met het huilen,
van de wolven
in het bos.
De fee,
kijkt samen
met de prins,
naar flonkerende
sterren.
Hun gezichten,
warm verlicht
door manestralen,
reiken naar omhoog.
Een ster verschiet
en beiden, elkaar
in de ogen kijkend,
doen een wens.
Voelbaar tikt
zijn hart
haar liefde
door zijn bloed.
Hij kust
haar blanke hals.
Haar ogen blij verrast,
als hij, heel teder
naar haar lichaam tast.
Manestralen strelen
hun bewegingen.
Zij worden een
in liefde en gebaar.
Zijn eindelijk
een paar.
Het bos ruist
zachtjes in de nacht.
Vertelt het sprookje
aan de bomen.
Er gaan weer
kinderen komen.
WIL MELKER
20/09/2000
Reacties op dit gedicht
| : | Woensdag, september 20, 2000 16:54 |
| het sprookje van de fee en de prins gedragen door geluk stroomt door me heen ik voel de kus voel het sprookje in mijn hart heel mooi wil..... |
|
| car: | Woensdag, september 20, 2000 16:43 |
| lieve wil, ik lees je gedicht en voel me de fee we kunnen niet verhinderen jij schrijft als prins je woorden neer gedichten zijn de kinderen en net als in het leven je ziet het om je heen wanneer een kind je toelacht is even iedereen vertederd iedereen even stil wat had je dan verwacht.... stil van dit kind....car |
|
| arie: | Woensdag, september 20, 2000 14:54 |
| Wil, zwanger van gevoel alom gesterkt door liefde een kind verwekt uit passie in jouw geliefde bos fee maan en ster spiegelen zich aan dit geluk liefs arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||