Gemengd verdriet.
Voor Mathilde.
Ik scheid je woorden nimmer af
je hield niet eens van delen en
ik kreeg altijd het grootste stuk
Men vult de leegte niet meer bij
tenzij met zware zinnen, die
zich vastpinnen aan mijn huid
ze laten zwarte tranen achter
Zelfs na jarenlang schrobben
spoelt gemis zich niet uit
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Woensdag, februari 21, 2007 09:05 |
nu is het mijn beurt voor een mond vol tanden. wat mooi en ontzettend lief. dank je hiervoor! kus!! |
|
| poison: | Dinsdag, februari 20, 2007 18:13 |
| mooi.ii verwoord! liefs xx |
|
| dichterbij: | Dinsdag, februari 20, 2007 16:21 |
| dit is een gemis wat je zult blijven voelen. de kantjes zullen afgerond worden maar de pijn blijft sterkte lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||