De eenzaamheid
Ik sta hier verlaten,
Achtergelaten in het diepe duister
Wachtend op jullie
Die zeiden mijn vrienden te zijn
Een kille leegte,
Geen woorden, zelfs geen blik
Net nu ik smeek om twee armen
Die mijn koude hart ontdooien
Kiezen jullie voor eigen geluk
Niet omkijkend naar mij
Alleen naar jullie prioriteiten
Ik kan wel schreeuwen huilen of lachen
Maar niemand die het ziet nee niemand
Ik sterf langzaam, stukje bij beetje
Maar het interesseert ze niet
Of ik nou leef, of sterf...
Achtergelaten in het diepe duister
Wachtend op jullie
Die zeiden mijn vrienden te zijn
Een kille leegte,
Geen woorden, zelfs geen blik
Net nu ik smeek om twee armen
Die mijn koude hart ontdooien
Kiezen jullie voor eigen geluk
Niet omkijkend naar mij
Alleen naar jullie prioriteiten
Ik kan wel schreeuwen huilen of lachen
Maar niemand die het ziet nee niemand
Ik sterf langzaam, stukje bij beetje
Maar het interesseert ze niet
Of ik nou leef, of sterf...
Reacties op dit gedicht
| Chevra Mae: | Dinsdag, februari 20, 2007 21:55 |
| ... meisje ... Ik zal proberen er voor je te zijn, al is het soms voor mij ook moeilijk!! Ik zal altijd aan je denken! knuffel |
|
| kleinmeisje: | Dinsdag, februari 20, 2007 19:04 |
| goede verwoord,maar er zal wel iemand zijn altijd die wel om je geeft en van je houd.geef de moed niet op,sterkte.liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Luna( ) | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||