Als een hert verlangt naar waterstr

Waterstromen, rivieren van lust,

geniet van het bruisend geluid,

zolang hij niet overstroomt.

Verdronken in m'n eigen tranen,

dorst naar water, zonder zout,

een zoutend zout, op deze flauwe aarde,

een lichtend licht, in de duisternis.

Angst overspoelt, m'n korte leven,

angst voor Hem,

Hij kan me nog zoveel meer aandoen.

Geschreven door

lurin

Reacties op dit gedicht

lurin vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Nino de Pino:	Woensdag, februari 21, 2007 20:01
voelbaar je angst en dat dubbelzoute proef ik, knap. liefs.

MizzTeaQ:	Woensdag, februari 21, 2007 09:36
Een prachtdicht!! Sterkte! Liefs,

Over dit gedicht