Een paar woorden
Voor een opoe met een hart van goud
Een paar woorden
Van haar achterkleindochter die veel van haar houdt

Als de lucht blauw was en de zon ’s morgens hoog in de hemel verscheen
Was ik het die in de vroege morgen naar mijn oma verdween
Samen stapten we dan op de fiets
Om opoe uit wandelen te nemen, want in het verzorgingstehuis had ze ook niets
Eenmaal buiten zag je haar genieten van de zon
En mijn oma liep dan zo snel dat ik het niet mee bijhouden kon
Op weg naar de poffertjeskraam om daar met zijn drieën wat te eten
Dit is een mooie herinnering van opoe, die ik niet snel zal vergeten

Opoe had zo haar eigen dingen en eentje stond ik van versteld
Dit is normaal zo werd me door mijn moeder verteld
Er stond namelijk een kopje koffie klaar
En opoe dronk het graag zoet
Dus was het meer dan logisch dat er wel wat suiker in moest
In plaats van het lepeltje kwam dan haar hand
Met haar vingers pakte ze de suiker liet het vallen in haar kop
En na een paar keer roeren en blazen dronk ze dan die koffie op

Ingesloten in de armen van de Heer
Onze lieve opoe is hier nu niet meer
Maar wel in onze gedachten
En zeker in ons hart
Dag lieve opoe en rust zacht