Ik heb toch mijn bril verstoken
Ik heb toch mijn bril verstoken
Toen men mijn hart heeft gebroken
Een andere kijk op het leven
Liet zelfs de w.c. bril beven
Zo was de zon plots verdwenen
Zat ik eenzaam te wenen
Door mijn zonnebril neerkijkend
Mijn ogen vol tranen verrijkend
Daar lag dan die bril aan scherven
Maar snijdend glas kan niet verven
En de inkt begon te stinken
Hoe meer men begon te linken
Mijn ontbinding wou ik knopen
Aan het woordje blijven hopen
Dat ze de familiebanden
Na mij niet zouden opbranden
Toen men mijn hart heeft gebroken
Een andere kijk op het leven
Liet zelfs de w.c. bril beven
Zo was de zon plots verdwenen
Zat ik eenzaam te wenen
Door mijn zonnebril neerkijkend
Mijn ogen vol tranen verrijkend
Daar lag dan die bril aan scherven
Maar snijdend glas kan niet verven
En de inkt begon te stinken
Hoe meer men begon te linken
Mijn ontbinding wou ik knopen
Aan het woordje blijven hopen
Dat ze de familiebanden
Na mij niet zouden opbranden
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||