Het strand
Mijn voeten spelen in het zand van de duinen,
het is donker en ik kijk naar de lucht.
Al een paar uur loop ik hier rond te struinen,
dit is mijn gevoel van vrijheid, mijn vlucht.
Als het even allemaal te hectisch wordt,
vind ik hier mezelf terug, mijn rust.
Dit zorgt er voor dat ik niet in stort,
genot terwijl de wind mijn hoofd kust.
Als ik mijn rug naar het strand keer,
voel ik ineens de warmte op mijn lijf.
De zon schijnt zijn stralen op me neer,
ik draai me om en besluit dat ik nog even blijf..
het is donker en ik kijk naar de lucht.
Al een paar uur loop ik hier rond te struinen,
dit is mijn gevoel van vrijheid, mijn vlucht.
Als het even allemaal te hectisch wordt,
vind ik hier mezelf terug, mijn rust.
Dit zorgt er voor dat ik niet in stort,
genot terwijl de wind mijn hoofd kust.
Als ik mijn rug naar het strand keer,
voel ik ineens de warmte op mijn lijf.
De zon schijnt zijn stralen op me neer,
ik draai me om en besluit dat ik nog even blijf..
Reacties op dit gedicht
| brainie*: | Vrijdag, juli 27, 2007 17:17 |
| alweer een mooi gedicht :D | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, februari 21, 2007 18:58 |
| heel mooi | |
| Radho: | Woensdag, februari 21, 2007 15:06 |
| Mooi geschreven. Strand en zee; ja, de beste plaats om in zoveel onmetelijke ruimte je geborgen te weten. | |
| dichterbij: | Woensdag, februari 21, 2007 14:36 |
| dat heerlijke vrije gevoel dat wat je alleen aan het strand ervaart. mooi geschreven lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Patje Jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||