Courage heette hij
Courage heette hij
heb gevlogen zonder handen
ogen dicht
want kijken deed zo zeer
mijn kop heb ik gestoten
aan veel wanden
beschadigd viel ik neer
miste ogen en de blik
een hand om mij te helpen
verlangde warmte en wat zon
ik stond alleen verzon
een vriend die met mij leefde
omdat ik zelf toen niets meer kon
hij heeft mij uit de shit geholpen
ik was de schaduw in zijn leven
een echte vriend courage heette hij
wil melker
21/02/2007
Reacties op dit gedicht
| mobar: | Woensdag, februari 21, 2007 23:17 |
| Heel mooi gedicht, groetjes, |
|
| Mathilde: | Woensdag, februari 21, 2007 22:10 |
een parel! kus, mathilde |
|
| H.J.: | Woensdag, februari 21, 2007 20:25 |
| prachtig Wil. dit lees ik graag. fijne avond. |
|
| Tijgertje:): | Woensdag, februari 21, 2007 20:20 |
erg mooi geschreven.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||