machteloosheid
als het leven een puinhoop wordt
waar opgeruimd staat netjes niet in past
als alles even draait voor de ogen
zodat je blik vertroebelt en verdwaasd
je de uitweg naar het heldere licht weer zoekt
dan weet ik zeker dat het mis zit
mijn hersenen blokkeren
letterlijk iedere nanoseconde
iedere seconde lijkt een uur geleden
maar de verwerking en vooruitgang zijn zoek
lijk wel verouderde computer
waar ram de nieuwe gegevens niet aankan
maar vernieuwen is van den boze
zal het met deze nog even moeten doen
hebben oplossing nog niet gevonden
dokters zeggen steeds weer' en toen'
waar opgeruimd staat netjes niet in past
als alles even draait voor de ogen
zodat je blik vertroebelt en verdwaasd
je de uitweg naar het heldere licht weer zoekt
dan weet ik zeker dat het mis zit
mijn hersenen blokkeren
letterlijk iedere nanoseconde
iedere seconde lijkt een uur geleden
maar de verwerking en vooruitgang zijn zoek
lijk wel verouderde computer
waar ram de nieuwe gegevens niet aankan
maar vernieuwen is van den boze
zal het met deze nog even moeten doen
hebben oplossing nog niet gevonden
dokters zeggen steeds weer' en toen'
maar enige dat ik kan aanvullen
is dat toen de leegte de kilte verdrong
om zijn intrede te doen in een krot
gelegen zeer hoog en ver
weg van alle menselijke logica
waar somberheid en eenzaamheid
de enige gasten op visite zijn
zodat kilte veranderde in zwart
en de nacht zijn intrede nam
is dat toen de leegte de kilte verdrong
om zijn intrede te doen in een krot
gelegen zeer hoog en ver
weg van alle menselijke logica
waar somberheid en eenzaamheid
de enige gasten op visite zijn
zodat kilte veranderde in zwart
en de nacht zijn intrede nam
dat toen de verdrongen gedachten boven kwamen
alsof slot was weggenomen
van lang geleden gesloten deur
die enkel heenreis kende zonder retour
maar blijkbaar door slecht onderhoud
vervaagd in ver geheugen
stil sluipend zijn intrede nam
als een virus zonder naam
om eerst alles te beschadigen
om dan zijn hoofddoel te bereiken
met machteloosheid
als enige inzet
alsof slot was weggenomen
van lang geleden gesloten deur
die enkel heenreis kende zonder retour
maar blijkbaar door slecht onderhoud
vervaagd in ver geheugen
stil sluipend zijn intrede nam
als een virus zonder naam
om eerst alles te beschadigen
om dan zijn hoofddoel te bereiken
met machteloosheid
als enige inzet
de oorlog verloren zonder meer
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Maandag, februari 26, 2007 23:45 |
| deze heb ik gemist vrijdag, ik vind het nog altijd jammer dat je weggaat, maar je weet me te vinden en dat is het enige dat telt, dit is dus echt mooi geschreven, ik wens je dan ook nog veel inspiratie en ik hoop je ergens toch nog te lezen, en tot zolang in een mailtje, liefs en xxxjes,hilde tot op msn |
|
| *alice*: | Zondag, februari 25, 2007 00:28 |
| Prachtig neergezet maar weer... En de ander.. zonde.. Meer woorden zijn er voor mij eigenlijk niet overgelaten, dus sluit ik me bij Lory aan. Veel geluk met al wat je nog doen gaat, kus en veel liefs, Alicia |
|
| +lory+: | Zondag, februari 25, 2007 00:24 |
| Super veel liefs en voor die lieve woorden echt bedankt, kus en knufs, Lory | |
| +lory+: | Zondag, februari 25, 2007 00:23 |
| Een welgemeend traantje hoor, voor je laatste mededelend gedicht... In mijn ogen heb je niet gefaald en zul je ook nooit falen... We zullen je missen.. Na al die lieve reacties... Ook deze twee weer prachtig verwoord. Hoop dat je deze reactie toch nog leest. Super veel liefs, succes met alles wat je in je leven nog gaat doen. En echt, ik zal je missen gaan... Een afscheidshug voor jou, in de hoop dat dit niet werkelijk is... Super veel liefs en voor die lieve woord |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, februari 24, 2007 11:41 |
| Ik heb gelezen dat je weg gaat er mee stopt, jammer vind ik het, maar met respect geaccepteerd, ook wel, de voel is hier ook al dik aanwezig, ik plaats nog even, maar zonder de vraag om reacties, want die behoefte heb ik even niet meer,al zijn de meeste lief en positief Ik wens je liefs en hoop dat je bezeerdheid zal verzachten, Cobie |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, februari 23, 2007 12:47 |
| Als mijn armen langer waren zou je ze nu om je heen voelen in een gebaar van troost, je voelen, is zo goed verwoordt, dat jouw tranen in mijn ogen staan en je wanhoop en je verdriet even mijn ziel en zijn beroerden, Liefs Cobie Heel veel sterkte. |
|
| dichterbij: | Vrijdag, februari 23, 2007 09:51 |
| jouw gevoelens mooi onder woorden gebracht lieve groet |
|
| kleinmeisje: | Vrijdag, februari 23, 2007 03:49 |
| knap geschreven.liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||