Wedergekeerd
Om van het hoe en waarom nog maar te zwijgen
tijdens het staren naar een gitzwarte nacht
Koude voeten op de natte stenen tasten zacht elkander af
In het zacht golvende haar een geur die we vaag herkenden
hartstocht van weleer die geuriger leek dan een rozentuin
vloeide in pure essentie onze neusgaten binnen
Achter de mysterieuze blik die ons van de rest kon onderscheiden
lag een heimelijke wens weer te beminnen
dat wat een ander zal ontkennen of zal proberen te verwerpen
Koude muur die in de rug prikt zorgt dat een nare hoest ontstaat
die ons eraan herinnert daar te staan daar in de nacht
en hoe fijn het was weer te ontdekken wat we voelen voor elkaar
Een zwijgzame afspraak waarvan geen mens het zijne weet
waarin we kunnen groeien naar iets wat mooier is dan we al hadden
oorspronkelijk en teder vol van lieve fluisterende woorden
Zachte armen lange nachten volledig ontspannen
recreatieve lust voldoende uitdagende zinnen die zin in elkaar krijgen
een woud vol krioelende ledematen die niet los willen laten
Om van het hoe en waarom nog maar te zwijgen
tijdens het staren naar een gitzwarte nacht
Koude voeten op de natte stenen tasten zacht elkander af
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||