Zacht streelt de regen mijn huid
kwetteren vogels een helder lied
hoort mijn hart de stilte in geluid
zonder ik me af, niemand me ziet

In deze stilte zwijg jij de woorden
voel ik jouw liefde, die geluidloos is
geeft mijn gevoel me alle antwoorden
op de vragen boven iedere betekenis

Heel voorzichtig sluit ik mijn ogen
spiegel ik jouw warmte in mijn zijn
kan ik alleen jóu mijn hart beloven
wat als 'n echo klinkt in ons refrein

Even vlucht ik weg uit de realiteit
laat de wind mijn gedachten stelen
verlos me uit een emotionele strijd
die ik met niemand nog kon delen