je ware glimlach
Lege ogen staren me aan
koude blik op je gelaat
voorzichtig streel ik je wang
en je laat me binnen in je geest
ik stoot op een muur
heel langzaam brokkelt elk steentje af
en ik zie niets
niets dan verdriet, onmacht en pijn
maar laat me je helpen
die innerlijke puin op te ruimen
laat me dieper binnendringen in je kwetsbare ziel
om zo, langzaam maar zeker
je ware glimlach te hervinden
Reacties op dit gedicht
| Ebelientje: | Donderdag, maart 08, 2007 13:52 |
| Mooi hoor hier valt veel in te herkennen in ieder geval verder kijken dan je neus lang is in ieder geval.. | |
| Woudy: | Dinsdag, maart 06, 2007 11:16 |
| mooi geschreven eigenlijk zou iedereen dit voor een ander over moeten hebbe woudy |
|
| micina: | Zaterdag, februari 24, 2007 09:03 |
| Mooi ... hoop dat die persoon het toelaat! Liefs |
|
| kleinmeisje: | Vrijdag, februari 23, 2007 14:25 |
| mooi geschreven,liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: spirit of freedom | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||