JGOG - Bedolven door gevoelens
Iedereen gooit zijn gedachten bij mij weg,
alle vragen, alle kwesties, zonder te kijken
of het nog wel past in mijn overvolle hoofd.
Ze lopen door en ik blijf daar met de problemen;
al hun maskers die mij verbergen, verhalen
waarin alle lichten zijn gedoofd.
Help me, schreeuwen mijn doffe ogen, maar
ze zien alleen hun eigen beeld en ik blijf
het vod waar aan alles wordt afgeveegd.
Ik ben een prullenbakkenkind,
maar ik word nooit geleegd.
Reacties op dit gedicht
| angel-red-rose: | Maandag, juni 16, 2008 13:49 |
| Ik begrijp het helemaal, voel het zelf ook wel een beetje zo... Prachtig | |
| Sámilla: | Zaterdag, maart 03, 2007 19:35 |
| Ja, ik snap wat je bedoelt met dat gedicht.. Probeer zelf ook dingen te zeggen tegen anderen, dat vinden ze vast niet erg. Je kan altijd bij mij terecht ;) |
|
| FrostMight: | Zondag, februari 25, 2007 21:54 |
| sterkte he :) | |
| Gerregerbil: | Zondag, februari 25, 2007 17:33 |
| Weer heel mooi(natuurlijk) maar ik kende het al :P |
|
| coffeeandcyanide: | Zaterdag, februari 24, 2007 10:52 |
| Daar werd ik even stil van... Erg goed verwoord. | |
| Dreamlover: | Vrijdag, februari 23, 2007 21:53 |
| Oh jee....dit is zo herkenbaar.....mensen horen alleen zichzelf vaak...er zijn maar weinig mensen waarbij je je eigen bloot kunt leggen. Liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ylaide | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||