het leek voorbij
Opeens zat ik er helemaal doorheen
tranen die begonnen te vloeien
ben ontzettend moe en bang
wat gaat er allemaal gebeuren
ik trek dit echt niet meer
dacht ineens alles is nu voorbij
heb geen reden meer om door te gaan
alles was zwart voor mijn ogen
kon maar niet stoppen met huilen
het enige wat ik maar kon denken
dit gaat nooit meer voorbij
nooit zal het meer goed komen
problemen worden alleen maar meer
de ene elende naar de anderen
nog ben ik ontzettend moe en verdrietig
ik heb nodige rust nodigen want dit gaat niet goed
Reacties op dit gedicht
| cest-moi: | Zaterdag, februari 24, 2007 16:39 |
| woorden lijken zo overbodig.. toch wil ik je veel sterte wensen en veel kracht om toch door te blijven gaan en te vechten! | |
| anneke van dijk: | Zaterdag, februari 24, 2007 13:31 |
| uitrusten en niet zo veel heen en weer rijden, dat kost ontzettend veel energie! heb vertrouwen in je toekomst! liefs, namasté, an |
|
| kleinmeisje: | Zaterdag, februari 24, 2007 01:00 |
| die tranen zijn er alvast weer uit,zal hard nodig geweest zijn,nu hup naar je bed en uitrusten,niet blijven spoken vanacht.liefs | |
| Fata Morgana: | Zaterdag, februari 24, 2007 00:44 |
| Nou zorg dan zelf voor rust.. zet jezelf eens uit.... trek uit die stekker zet gewoon je wekker, doe morgen op tijd uit dat gering en doe gewoon een simpel ding... trusten, nee tante Fata vertelt geen verhaaltjes voor het slapen... die zit zelf heel hard te gapen.... GAAAAAP | |
| erje: | Zaterdag, februari 24, 2007 00:28 |
| even je gedachten de vrije loop laten en dan toch maar genieten van dit komende weekeinde, liefs erje |
|
| dichterbij: | Zaterdag, februari 24, 2007 00:10 |
| je kunt soms van die momenten hebben. probeer afleiding te zoeken en op die manier je angst een plaatsje tegevn lieve groet |
|
