ik red me wel.....
Ik ben haast gestopt met schrijven, want ik red me namelijk wel.
ik heb geen behoefte gevoelens te uiten ik heb geen zin gehad me hart dicht te sluiten.
Het leven is als een nederlandse film vol met passie verdriet en soms haat verlies en het missen van je dierbaren.
Iets missen waarvan je denkt niet meer zonder te kunnen leven,iets missen waarvan je weet dat diegeene jou ook mist.
Iets kwijt raken omdat je niet om kon gaan met bepaalde gevoelens..
iets uit je leven wissen omdat je het achter je wilt laten.
een druk leven leiden waardoor je je problemen vergeet,en dan jezelf afvragen of er eigenlijk wel echt problemen geweest zijn.
Bij momenten stil kunnen staan en ze ongeschreven voorbij laten gaan.
Geen zin gehad om gedichten te schrijven geen zin gehad om in me dagboek te schrijven ook al gebeuren er veel dingen ik red me nu namelijk wel...
En waarom dan toch deze eeuwenlange tekst wat niet eens op een gedicht zal lijken, maar dat moet achteraf dan maar blijken.
Dit gedicht typ ik omdat ik me deels gelukkig voel het klinkt raar en ik denk dat ik de eenigste ben die snapt wat ik bedoel..
gelukkig voelen hoewel er veel gebeurt,het lijkt alsof me leven van zwart wit ineens weer is op gekleurd.
Rust vinden in mezelf en in alles om me heen.
Door gaan met leven en er zelf niet meer stil in lijk te staan.
En dat is nou het mooie van leven gewoon weten dat je nog veel meer hebt om te geven.
Weten dat de lijn nu recht loopt in plaats van dat hij stijgt en nog dieper naar beneden daalt.
Weten dat die put nu begrendelt dicht is gemaakt,weten dat die berg alleen nog maar verder omhoog gaat....
ja ik red me wel....