Rust ...
Rust ...
Als alles als een stortvloed aanvoelt
de rust verdwenen lijkt en is…
dan is het zicht beperkt en hevig
Grijp je aan alle dingen mis.
Lijkt ruzie te zijn opgeblazen
tot aan een hoogte als een dam.
Slaat bij de minste gang van zaken
’t gevoel van je in vuur en vlam.
Maar bij een rustig overwegen
valt er veel weg. Komt er weer zicht.
Zie je de nu zo zware zaken,
opeens weer in een ander licht.
Is het niet waard je druk te maken
over wat eigenlijk …klein van formaat
je dagelijkse gang belemmert.
Geeft het een ander leefgewaad.
Relativeert , dat ’t niet normale
niet schaadt, als je het maar herkent.
Dat bij het duidelijk negeren,
al heel snel toch dat vreemde went.
Dat niet jezelf…maar meer die ander
de schade van het spel oploopt
en ’t zeer, de angst en zorg verwatert
waar nu de spanning zich nog hoopt.
Hier boven staan, lost de problemen
snel op…zodat de rust herstelt,
’t normale boventoon gaat voeren.
Verdwenen is wat nu beknelt.
th.
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Zaterdag, februari 24, 2007 12:09 |
| Ik word er stil van, waarschijnlijk heeft de titel een effect op me =) Mooi geschreven Liefs, appelboom |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, februari 24, 2007 10:03 |
| vel = veel | |
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, februari 24, 2007 10:02 |
| Emoties brengen vel wisselvallige stemmingen je hebt het hier indringend mooi verwoord liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||