Op zo'n dag als deze, waarin mijn leven
oogt als een kleurrijke bloemenkrans
Mijn hart zich ritmisch voortbeweegt
op een liefdevolle elfjesdans
Bladeren van de bomen
ze proberen me allen te bereiken
Nodigen zich zelf uit, om naast
me neer te mogen strijken
Ik groet ze en vertel dat ik
eigenlijk weer door moet gaan

Op weg naar de zon, maar de wind
liet me onbedoeld even afslaan
Heel voorzichtig baan ik iedere
waan weg uit m'n gedachte
Voel de flonkerende stralen die
jarenlang op zich lieten wachten
Gedragen door een magisch
ongekend helder wit licht
Zweef ik op eigen vleugelslag verder
trek deuren voorgoed achter me dicht