Waarom trap ik er toch steeds maar weer in.
en zit ik nu weer te janken in grootste zin.
telkens trap ik weer in hun mooie praatjes.
en erna hakken ze me hart in maatjes.
blijkbaar is mijn hart alleen om te spelen.
blijkbaar ben ik iets om mee te vervelen.
dan zeggen ze dat mannen erg zijn.
maar vrouwen zijn ook niet bepaald de goede wijn.
ben nu te vaak gekwetst, vermorzeld en vertapt.
iedereen die mijn gevoel maar ana hun laars lapt.
ben ik dan gewoon niks waard en alleen maar een speeltje?
ben je ook nog zo laag het te verklaren in een mailtje?
ik hoop dat je trots bent op wat je hebt gedaan.
ik ben echt kapot neem dat maar aan.
je hebt je doel bereikt.
dus verdwijn maar, voor je me weer bezeikt.
hoop dat je gelukkig wordt met je stomme gespeel.
en je niet eindigd in een of ander bordeel.
want zo gedraag je je nu wel.
maar voor mij is het nu uit, jou spel.
weet wel wat je nu verliest.
weet wel wat je nu verkiest.
want nooit zal er iemand zoveel om jou geven.
nooit zal iemand wereld zo beven.
als de mijne deed zodra ik je zag.
dat je jou ding maar vinden mag.
jammer dat je me nu laat weg kwijnen.
jammer dat je me laat verdwijnen.
25 februari 2007 © Bart Kempers