waarheid vol leugens
over schuld is slechts te zwijgen
doch de klanken dringen door
onderliggende gedachten worden vermeden
Doof, voor de ondertoon van verwijt
onuitgesproken, het verlangen
- vol kwetsbaarheid en zo oprecht -
opgedroogde tranen van het zachtjes wenen
worden leugens wakker gekust
Schreeuwen van een innerlijk gemis
blijven verborgen onder zoete woorden
alsof de bloemen die je eens plukte
geknakt en gestorven zijn
Reacties op dit gedicht
| poison: | Vrijdag, maart 09, 2007 17:57 |
| wat een supermooi gedicht zo mooi verwoord, en ook zo waar.. xx liefs |
|
| [zwarte engel]: | Maandag, februari 26, 2007 11:50 |
| ..ik weet niet wat ik moet zeggen | |
| erje: | Zondag, februari 25, 2007 16:46 |
| erg mooi, zo zie je maar weer je kunt niet alles bedekken met de mantel der liefde opgekropte emotie moet er toch eens uit liefs erje |
|
| goomy: | Zondag, februari 25, 2007 14:30 |
| wauw, schitterend omschreven, je woordkeus is, zoals altijd, pakkend, rakend gekozen! warme knuff, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||