Mijn dochter, je hebt verdriet.
Jij weet echt niet wat je hoort of ziet.
Jouw pappie en ik gaan uit mekaar,
Maar zijn beiden nog om jou begaan.
Wij deden mekaar zo een pijn,
en het mocht niet door jou geweten zijn.
Mijn kleine meid, ja ik weet het,
je bent nu boos en hebt veel spijt.
Twijfels of je door zou gaan,
Je broertje en mij niet laten staan.
Dit had ik voor jou in mijn leven niet bedacht
En is je pijn en verdriet erg hard,
ik er ben met ziel en een hart.
Als je dan even valt zal ik je opnemen.
En steunen voor de rest van mijn leven.
Wees nu ook gerust mijn dochter lief
Jouw pijn doen kan ik niet.
Met een nieuw leven voor ons in zicht,
Voel ik me naar jou verplicht om de zon laten te schijnen,
En grijze grauwe wolken zullen verdwijnen.
Dit zal niet simpel zijn,
maar ik weet ons krijgt men niet klein
Omdat we nu éénmaal moeder en dochter zijn