Vlammend verlangend.
Blus de vlammen,
de vlammen die branden in je ogen.
Emoties kan je niet indammen,
heb mijzelf weer bedrogen.
Hou van je met heel mijn hart,
maar toch laat je mij alleen.
Deel met jou liefde en smart,
dat is waarom ik nu ween.
Probeer alles zelf op te lossen,
krijg geen antwoord alleen maar vragen.
Zit hier alleen in de bossen,
kan geen gokje wagen.
Zal niet kunnen slapen,
woel maar op mijn te grote matras.
Overdags sta ik te gapen,
werkend in een hete kas.
Laat mij nu maar alleen zijn,
geen gevoel dat ik vrij ben.
Wil alleen zijn met mijn pijn,
en dichtend met mijn kroontjespen.
Ben ergens in een sprookje beland,
met een echte held.
Met jou voel ik die hechte band,
het gaat mij niet om het geld.
Wil samen met jou rondzwerven,
dan heb ik geen zorgen.
Zal de sfeer niet kunnen bederven,
als ik met jou wakker wordt elke morgen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: dreamstar | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||