Geen raad…
Geen raad…
Ik weet me geen raad.
Gevoel van verraad.
Je wist het al een jaar.
Maar gaf geen gebaar.
Toch kocht je een huis.
Ook al was het niet pluis.
Wou dat ik het eerder wis.
Dat was het voorbij met het gemis.
Ik weet me geen raad.
Gevoel van verraad.
Je wist het al een jaar.
Maar gaf geen gebaar.
Toch kocht je een huis.
Ook al was het niet pluis.
Wou dat ik het eerder wis.
Dat was het voorbij met het gemis.
Reacties op dit gedicht
| EveryTearTellsAStory: | Donderdag, maart 01, 2007 13:36 |
| dit raakt mij ergens.. weet niet waarom maar diep geschreven :) kus | |
| Hans Winter: | Maandag, februari 26, 2007 20:41 |
| misschien is dat “weten” achteraf betekenis geven aan een toen vaag gevoel. hans |
|
| erje: | Maandag, februari 26, 2007 17:43 |
| het gemis zal wel overgaan, hoop alleen niet dat je er financieel bij bent betrokken wens je sterkte liefs erje |
|
| M@rcel: | Maandag, februari 26, 2007 12:44 |
| je verdriet en teleurstelling is voel tonend geschreven Knuffie M@rcel |
|
| kleinmeisje: | Maandag, februari 26, 2007 09:37 |
| bedrogen dus,kan me je teleurstelling voorstellen.sterkte.liefs | |
| Artifex: | Maandag, februari 26, 2007 09:02 |
| Wat erg voor je! Warme knuffel... Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||