Ik wou je helpen, maar jij wou dat
Waar zijn je lachende ogen,
waar is je gezicht dat straalt.
waar zijn je lachende woorden,
Die we zo graag van je hoorden.
Waarom kon jij niet gelukkig zijn,
waarom werd jouw leven zo klein.
Waarom hadden de problemen jou gekozen,
waarom moesten ze jou zo verwaarlozen.
Ik wou je helpen,
je halen uit het verdriet.
Alleen mijn woorden konden je niet helpen.
Mijn woorden niet.
waar is je gezicht dat straalt.
waar zijn je lachende woorden,
Die we zo graag van je hoorden.
Waarom kon jij niet gelukkig zijn,
waarom werd jouw leven zo klein.
Waarom hadden de problemen jou gekozen,
waarom moesten ze jou zo verwaarlozen.
Ik wou je helpen,
je halen uit het verdriet.
Alleen mijn woorden konden je niet helpen.
Mijn woorden niet.
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Dinsdag, februari 27, 2007 14:44 |
| Indrukwekkend dit, Fairouz | |
| sunset: | Dinsdag, februari 27, 2007 13:33 |
| Erg; willen hebben en niet kunnen. Herkenbare onmacht. Liefs, sunset |
|
| Sely: | Dinsdag, februari 27, 2007 13:10 |
| De titel was te lang, daarom past het laatste woordje er niet achter. Even ter verbetering, het is: Ik wou je helpen, maar jij wou dat niet. | |
| *LoveLess*: | Dinsdag, februari 27, 2007 12:38 |
| wauw,,, herkenbaar, heel erg mooi verwoord,,, kuzzies en sterkte *LoveLess* | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sely | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||