Vroeger
Vroeger was er een klein meisje lief en klein
als ze verdriet had, wou ze altijd even alleen zijn
Ze bouwde dan een muurtje om haar heen
maar voelde zich daardoor niet alleen
Ze had het gevoel dan even veilig te zijn
een veilig plekje voor haar verdriet en pijn
Ook wilde ze alles zo goed mogelijk doen
want anders werd ze weer uitgescholden voor oen
Dat zijn dingen waar zij nu nog van baalt
want dat heeft toch haar levenstijl bepaalt
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, februari 27, 2007 13:44 |
| Tja, muren om je heen bouwen, maskers dragen .. Allemaal dingen waarvan ik niet houd, nooit gehouden heb. Lees mij maar als een boek. En als ik voor mezelf wil zijn, eventjes, duik ik in een boek of in de stilte van de natuur. En daar kom ik tot rust en mezelf. Tonend delend dit. Liefs, sunset |
|
| Fairouz: | Dinsdag, februari 27, 2007 13:38 |
| Ik herken dat wel. Terug trekken in je eigen huisje als het ware. Mooi, Fairouz | |
| M@rcel: | Dinsdag, februari 27, 2007 13:36 |
| heel mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
| dichterbij: | Dinsdag, februari 27, 2007 13:19 |
| wat je vroeger meemaakt gaat als een rode draad door je leven. dat valt niet altijd mee. herkenbaar geschreven lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dolphingirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||