Gebroken val ik neer...
Al wenend zittend
in die kille donkere kamer
muren lijken te bewegen
ze komen op mij af
bang en afwachtend
verstop ik mij in dat kleine hoekje
niet weten wat komen zal
geen vertrouwen meer
zwarte ogen staren me aan
kvoel de eenzaamheid opkomen
geen steun of vriend hier
ksta er alleen voor
alleen geboren en alleen sterven
mijn gevoel van binnen word intenser
het is zwart, ziek, donker,...
sterk voor de buitenwereld
zwak voor m'n eigen lichaam
gebroken val ik neer
Ik ben kapot.
Reacties op dit gedicht
| Meisje met het hart*: | Woensdag, februari 28, 2007 08:54 |
| Je bent nooit alleenn. Ben het eens met David Matser.. :) Liefs |
|
| David Matser: | Dinsdag, februari 27, 2007 17:51 |
| Vergeet niet dat je nooit alleen bent. Als je er maar in gelooft, en als je maar bid. groetjes, David |
|
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||