uitgeput
Uitgeput
geen energie meer om te kunnen dromen
geen kracht meer om op te staan
het leven heeft je leeg genomen
je voelt je van je lichaam ontdaan
het duistere heeft je in haar macht
geen uitweg meer te zien
alles proberen maar geen kracht
is dit hetgene wat ik verdien?
radeloos en verloren loop ik naar binnen
sluit de deur achter me toe
als ik wil zou ik nu kunnen beginnen
maar ik ben gewoon te moe
mijn mes genomen om m'n pijn weg te nemen
het valt me nu al weken zwaar
hopelijk zal ik ooit durven wenen
en geloof me nu als ik zeg "het is allemaal waar..."
Reacties op dit gedicht
| Meisje met het hart*: | Woensdag, februari 28, 2007 08:55 |
| De eerste stap begint met het wegnemen van dat mes, meisje! Durf te leven.. spring gewoon midden in de gang (op school bijv.:P) rond.. dan heb je lef! Niet als je in je eigen snijdt.. Je kan het wel! Liefs |
|
| kleinmeisje: | Dinsdag, februari 27, 2007 20:07 |
| nou leg nou eindelijk dat mes eens weg en durf te leven,dan ben je pas goed bezig en heb je lef,komt het onder ogen.liefs | |
| patrick_wijchen: | Dinsdag, februari 27, 2007 19:09 |
| echt super mooi geschreven... liefs patrick |
|
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||