Kom naar me..
Kom naar me..
Kom naar me, vlug!
Zodat ik je kan strelen..
Zodat ik de hele tijd bij je kan zijn
En voorzichtig met je spelen..
Kom naar me, kom!
Dan kan ik zachtjes tegen je fluisteren..
Je alles zeggen en het ook menen
En zeker weten dat je ernaar zou luisteren..
Kom naar me, nu!
Zodat ik je kan kussen..
Je enorm veel warmte kan geven,
Want mijn vlammen zijn niet meer te blussen..
Kom naar me, kom!
Dan kan ik dicht tegen je aankruipen,
Zachtjes soezen in je armen,
Voorzichtig in je ogen verzuipen..
Kom naar me, Vlug!
Zodat ik naar je kan blijven kijken,
En keer op keer opnieuw en opnieuw,
Weer voor jou bezwijken..
Kom naar me..
Ik wil niet meer zonder je zijn.
Ik mis je nu al enorm fel,
jou aan m’n zijde hebben vind ik fijn!
(28-01-2002)
Reacties op dit gedicht
| (V@MPKE) ©: | Woensdag, januari 30, 2002 21:18 |
| Verliefd? Valt't dan zo fel op? ;) .xXx. V@mpke |
|
| waterval: | Woensdag, januari 30, 2002 21:13 |
| heel mooi... | |
| Ton Rijkers: | Woensdag, januari 30, 2002 21:10 |
| Hallo V@mpke, Je bent toch niet verliefd hè. Heel mooi en direct. Groetjes, Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (V@MPKE) © | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||