Niemand ziet iets...
Niemand merkt iets...
Ze verbergt alles niemand zou is vragen gaat alles wel goed..?
Niemand kan haar helpen met het geven van wat moed.
Zo vrolijk, lekker kletsen en altijd die lag.
Nooit is laten merken dat het allemaal niet maar gaat.

Maar even werd het teveel weer een tegen slag,
Is het niet logies dat het even niet meer mag.
Alles hield even op,
De tijd ging door maar in mij was er een stop.
Ik had het zo graag anders gewild,
Het leek wel als of ik werd gekild.
Mijn hard brak weer in duizend stukken,
Gaat het mij nou helemaal nooit lukken.

Daar zit je dan een meisje met zoveel verschillende gevoelens,
De muren lijken op je af te komen tranen rollen over je wangen.
Daar zit ze dan helemaal alleen, met je tisjoe probeer je ze te vangen.
Maar ze blijven rollen
Een meisje zo intens verdrietig kei hard aan het vechten met zich zelf.
ze zit in een veel te diepen put en probeert er uit klimmen,
Ze weet wat ze wil maar moet alleen nog weten hoe.

Daar zit ze dan een meisje die het allemaal niet meer weet.
Maar vertrouwend op dat wat nog komen gaat.
Ze geeft echt niet op, ze gaat door, ze gaat door en door,
Maar waar houd het op,
Wanneer zegt ze alles stop?
Tot waar moet ze gaan...hoever moet ze nog zoeken?
En waar in welke hoeken…

Het meisje met zoveel lieve mensen om haar heen, maar moet er helemaal alleen door heen.
Hoe moet het nou verder, niemand kan haar helpen, ze moet er zelf voor gaan.
Ze veegt haar tranen weg en wilt niet meer huilen en gaat staan.
Lopend op weg, zelf de stappen zetten hand in hand met Jezus.
Dat is nog het enige wat helpt...