Aai me liefke
Aai me liefke
Liefke ‘t is je vrouwke hier
Mag ik even bij je schuilen
Deze nacht wil ik nog eens
Samen in je stralen huilen
Niemand hoeft te zien
Dat ik af en toe kom praten
Afspraakjes van ons alleen
Die kan ik toch niet laten
Liefde die je altijd gaf
Zal nimmer meer bekoelen
In je zieleleven is wat rest
Nog slechts het voelen
K’wacht wel met gesloten ogen
‘t geeft me altijd rust en vree
Aai me liefke, streel me teder
Neem mijn tranen met je mee
Reacties op dit gedicht
| Sjacco: | Zondag, november 24, 2002 03:10 |
| Stilte hier, na zo een bijzonder gedeeld, alleen-samenzijn. | |
| vlinder538: | Donderdag, januari 31, 2002 05:26 |
| het is een super gedicht! echt heel erg mooi waterval! heel erg veel kusjes op je traantjes Kimberley |
|
| Voske: | Woensdag, januari 30, 2002 23:00 |
| heel vertederend en ontroerend.Hier spreekt ware liefde die nog steeds sterk aanwezig is.Het is zoals het spreekwoord zegt"beter een grote liefde verliezen dan ze nooit gekend te hebben"Er blijven altijd nog de mooie herinneringen als steun in moeilijke momenten. | |
| (V@MPKE) ©: | Woensdag, januari 30, 2002 21:24 |
| héél mooi.. Uithuilen heb je inderdaad nodig.. Blij dat ditgene je toch (een beetje) troost kan bieden.. sterkte! .xXx. V@mpke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||