trieste regenbui
Voelbaar is de trieste regenbui.
Hoorbaar ben jij die zegt,
laat me zachtjes gaan,
je bent er altijd voor mij geweest maar nu is het genoeg geweest.
De regenbui word harder.
Waar is ze, de tijd toen je nog lachte?
Je woorden hebben haar geraakt.
De tranen glijdend over haar wangen.
Ze liep weg.Het laatste wat je zei was:laat me zachtjes gaan, ik ben het leve zat maar denk, ik ben met een lach gestorven.
De regenbui hielt op.
Daar kwam ze,de zon, voor de laatste keer zag ik je mooie glimlach.
Je bent gelukkig.
Hoorbaar ben jij die zegt,
laat me zachtjes gaan,
je bent er altijd voor mij geweest maar nu is het genoeg geweest.
De regenbui word harder.
Waar is ze, de tijd toen je nog lachte?
Je woorden hebben haar geraakt.
De tranen glijdend over haar wangen.
Ze liep weg.Het laatste wat je zei was:laat me zachtjes gaan, ik ben het leve zat maar denk, ik ben met een lach gestorven.
De regenbui hielt op.
Daar kwam ze,de zon, voor de laatste keer zag ik je mooie glimlach.
Je bent gelukkig.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: melia | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||