Ik probeer mijn leven bijeen te houden,
door te verbeelden dat ik alles aankan.
Ik wil al mijn lief en leed samen behouden,
zodat ik langzaam door kan gaan met leven.
Ik verbeeld me dat alle puzzel stukjes,
weer zijn gevonden en op de juiste plek liggen.
Door te zoeken naar een leefbaar pad,
en mijn geluk in beminbare liefde te voelen.
Besef ik dat mijn keuzes steeds verkeerd zijn,
Dat alles wat ik voel steeds weer schijn is.
Enkel door te zoeken naar het onbereikbare,
heb ik de puzzel stukjes nog niet opgelost.
Ik dacht dat ik had gevonden wat ik zocht,
en dat ik nu eindelijk echt gelukkig kon zijn.
Niet beseffend dat het niet was wat ik wilde,
want geluk moet ik in mezelf kunnen zoeken.