Steun

Zwem met mij,
door passages van 't leven,
voel je vrij,
ik wil je best les geven.

Het geeft niet als je ff koppie onder gaat,
ik til je op omdat ik je niet alleen laat.
Bij mij stond ook vaak het water aan de lippen,
maar ik zwom en zwom en liet mij niet ontglippen.

Waar kolkende massa's mij tot gekte dreven,
daarin begon bij mij de boel te leven,
Want waar voorheen verward, verstart,
Daar begon ook mijn levenspart.

En wat is angst anders dan,
een onmogelijk blok aan je been,
wat heb je meer te verliezen,
dan je leven, de mensen om je heen.

Ook ik kruip soms in hoekjes weg,
denkend dat ik daar veilig ben,
Maar als daar niemand mij kan vinden,
Wordt ik meedogenloos vergeten.

We zoeken dat kalme watertje,
nee het diepe hoeft echt niet,
Er is ook voor jou, weet je,
Ergens een plekje in het verschiet.