diepe dal
verjaagd door de zon
klom ik steeds dieper in het dal
de ijzige stilte om me heen
leek niet te luisteren
mijn smeekbedes waren verzonken
in het diepste van mijn ziel
geen straal van hoop te bespeuren
ik was helemaal alleen
tastend door die donkere gangen
verdween langzaam mijn hoop
bezeten door het duistere
je had me helemaal in je macht
ik zag me sterven
het was stil...
zachtjes voelde ik weer leven in me
tintelingen verwelkomden mij
struikelend, klauterde ik verder
die zware last leek me te verlaten
iets leek me te helpen
zocht steun bij dat mysterieuze
ik zag weer licht schijnen
die donkere poorten waren ver achter me
verblind door die schoonheid
reikte ik mijn hand uit
Er is Hoop...
Reacties op dit gedicht
| ~MoonShadow~: | Zaterdag, maart 03, 2007 17:03 |
| Heel erg mooi... Hoop blijft er altijd.. |
|
| Hans Winter: | Donderdag, maart 01, 2007 21:09 |
| redelijk weet ik dat er niets liefs meer te verwachten was, wat hield me dan vast, riep me door leed heen te gaan tot iets wat mij lichter geworden liever werd dan ik voorheen was, wie zal er van mij worden hans |
|
| sunset: | Donderdag, maart 01, 2007 20:16 |
| Hoop IS leven. Dus zolang er leven is ... Tonend delend overgebracht. Liefs, sunset |
|
| [B]lack [A]ngel: | Donderdag, maart 01, 2007 18:03 |
| echt mooi geschreven, goed van je dat je door ben gegaan. Ook voor jou gaat de zon schijnen, Echt knap van je Hou je sterk.! [X]xxx[X] [B]lack [A]ngel |
|
| Hendrika89: | Donderdag, maart 01, 2007 13:56 |
| in 1 woord, Prachtig! waar haal je die inspiratie uit!!! met heel veel bewondering gelezen! Liefs, |
|
| Rebelle: | Donderdag, maart 01, 2007 13:43 |
| Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||